မႈိင္ခြဲ၊ ပသွ်ဴးတိုက္
ရေသ့ေက်ာင္းတြင္ သီတာေဒဝီပါ ေရာက္လာေသာအခါ ဝသိဒၶရေသ့က ရာမတို႔ကို အယုဒၵယသို႔ ျပန္ခိုင္းသည္။
အျပန္လမ္းတြင္ ပသွ်ဴးရာမ ႏွင့္ ေတြ႔ကာ ရာမ ႏွင့္ တိုက္ၾကသည္။ ပသွ်ဴးရာမ ႐ႈံးသျဖင့္ ရာမ၊ သီတာ၊ လကၡဏ တို႔ အယုဒၵယသို႔ ခရီးဆက္သည္။
စကၡဳပါလတိုက္ခန္း၊ သုႀကိတ္-ဘာလီ တိုက္ခန္း။
ကိႆကိႏၷာ တြင္ သုႀကိတ္ နန္းရၿပီးေနာက္ ဘာလီကို ဥပရာဇ္အရာထားသည္။
ကိႆကိႏၷာ ႏွင့္ နယ္နိမိတ္ခ်င္းဆက္ရာေဒသတြင္ စကၡဳပါလ ကၽြဲဘီလူးသည္ ဖခင္ ကၽြဲမင္းကို သတ္၍ နန္းလုရာ မိခင္ဘီလူးမ က ကိုယ္စြမ္းအားႏွင့္ကိုယ္ တိုင္းျပည္ႏိုင္ငံတခုကို သိမ္းပိုက္ႏိုင္မွ နန္းကို အပ္မည္ဆိုသျဖင့္ ကိႆကိႏၷာ နယ္စြန္ရပ္ဖ်ားသို႔ ဝင္ေရာက္တိုက္ခိုက္သည္။
သုႀကိတ္က စကၡဳပါလကို မတိုက္မီ ၎ ႏွင့္ စကၡဳပါလ တို႔ ဂူအတြင္းေရာက္သြားပါက ဂူဝကို ပိတ္ဆို႔ကာေစာင့္ရန္၊ ပ်စ္ေသာ ေသြးထြက္လာပါက ဂူဝကို ျပန္ဖြင့္ေပးရန္၊ ေသြးက်ဲ ထြက္လာပါက ဘာလီက နန္းကို ဆက္ခံကာ ကိႆကိႏၷာကို အခိုင္အလံုျပဳရန္ မွာၿပီး ကၽြဲဘီလူးကို ဂူအတြင္းသို႔ စစ္ျမႇဴေခၚယူတိုက္သည္။ စကၡဴပါလ က်ေသာအခါ ခြာေစာင့္နတ္ေလးပါးတို႔က မိမိတို႔မွီခိုရာ ပ်က္သျဖင့္ သုႀကိတ္ကို အမ်က္ထြက္ကာ ဂူအတြင္း အခါမဲ့ မိုးရြာေစသည္။
ဂူထဲမွထြက္လာေသာ ေသြးသည္ က်ဲေနေသာေၾကာင့္ ဘာလီသည္ ကိႆကိႏၷာသို႔ ျပန္ကာ ၿမဳိ႕တခါးကို အခိုင္အလံု ပိတ္၍ေနသည္။
သုႀကိတ္သည္ ဂူကို ဖြင့္မေပးသျဖင့္ ကိုယ္တိုင္ဖြင့္ကာ ကိႆကိႏၷာသို႔ ျပန္လာေသာအခါ ဘာလီသည္ မိမိအကို အေယာင္ေဆာင္လာေသာ စကၡဳပါလ ဟု ထင္ကာ တိုက္ေသာေၾကာင့္ သုႀကိတ္မွာ ေမွာ္႐ံုေတာအနီး ႀကဳိပင္ထက္တြင္ ပုန္းေနရသည္။
ဒ႒ရ႒စနည္းနာခန္း၊ ေကေကနန္းေတာင္းခန္း၊ ျပည္ႏွင္ခန္း၊
(ေရွးယခင္က ဒ႒ရ႒မင္း၏ လက္တြင္ ခူနာေပါက္ေသာအခါ အနာသက္သာေစရန္ မိဘုရားမ်ားအား အလွၫ့္က် ငံုခိုင္းခဲ့ရသည္။ ေကေကမိဘုရား ငံုရသၫ့္ အလွၫ့္တြင္ ပါးစပ္အတြင္း ခူနာမွၫ့္၍ ျပည္ေပါက္ေလသည္။ အိပ္ေပ်ာ္ေနေသာ ဒ႒ရ႒ စက္ေတာ္ရာမွႏိုးေသာအခ်ိန္ အနာသက္သာသျဖင့္ ေမးျမန္းရာ ဒ႒ရ႒ အိပ္ေပ်ာ္ရာမွ ႏိုးမည္ စိုးေသာေၾကာင့္ ျပည္ ေသြးပုတ္တို႔ကို ေကေကမိဘုရား မ်ဳိခ်လိုက္ေၾကာင္း သိရ၍ လိုရာဆုေတာင္းခြင့္ေပးသည္။ ေကေကမိဘုရားက ေနာင္မွေတာင္းမည္ဟု ဆိုခဲ့သည္။)
ဒ႒ရ႒မင္းသည္ တိုင္းျပည္အတြင္း စနည္းနာေသာအခါ တိုင္းသူျပည္သားမ်ားက ရာမအား နန္းလ်ာထားရန္ သေဘာထားရွိၾကေၾကာင္းသိရသျဖင့္ ရာမအား နန္းလ်ာထားရန္ ျပဳေလသည္။ ယင္းအေၾကာင္းကုိ ေကေက မိဘုရား သိေသာအခါ ၎၏သား ဘရတ ကို နန္းလ်ာထားရန္ ေပးဖူးေသာ ဆုကိုေတာင္းသည္။
ျငင္းမရေတာ့ေသာ ဒ႒ရ႒ သည္ ရာမအားေခၚ၍ ေနာင္ ၁၂ ႏွစ္အခ်ိန္တြင္ မိမိနတ္ရြာစံမည္ ဟု သမား၊ ေဗဒင္တို႔က ဆိုသျဖင့္ ယင္းအခ်ိန္က်မွ အယုဒၵယထီးနန္းအား လာေရာက္သိမ္းပိုက္ရန္၊ ထို ၁၂ ႏွစ္အတြင္း တိုင္းျပည္မွ ထြက္ခြာကာ ေတာေတာင္မ်ားအတြင္း လွၫ့္လည္ေနထိုင္ရန္ မွာၾကားသည္။ ရာမ က သီတာ အား အယုဒၵယ တြင္ ထားရစ္ခဲ့လိုေသာ္လည္း သီတာ က မေနရစ္လိုဘဲ လိုက္ခြင့္ေတာင္းသည္။ ရာမ တိုင္းျပည္မွ ထြက္ခြာမည္ကို သိေသာ လကၡဏ သည္လည္း ရာမေနာက္သို႔ လိုက္ခြင့္ေတာင္းကာ လိုက္ခဲ့သည္။ ဘရတ က ရာမ အား မသြားရန္ တားေသာ္လည္း ရာမ က ခမည္းေတာ္အား ေပးၿပီးေသာ ကတိကို မဖ်က္လိုေၾကာင္းေျပာကာ ထြက္ခဲ့သည္။
ဒ႒ရ႒ သည္ သမားေတာ္၊ ေဗဒေက်ာ္မ်ားဆိုသကဲ့သို႔ ေနာက္ ၁၂ ႏွစ္အထိ အသက္မရွည္ႏိုင္ေတာ့ပဲ ႏွလံုးကြဲ၍ နတ္ရြာစံေလသည္။ ထိုအခါ ခရီးေဝးမွ ျပန္လည္ေရာက္ရွိလာေသာ ဘရတ ႏွင့္ သတၱဳ႐ုဃန တို႔က ရာမ တို႔အား လိုက္ရွာ၍ ထီးနန္းဆက္ခံရန္ေျပာသည္။ ရာမက ၁၂ ႏွစ္ျပၫ့္မွ ျပန္လာမည္ ဟု ဆိုကာ ျမက္ဖိနပ္ကို ေပးကာ ဘရတ က ထီးနန္းကို ထိမ္းသိမ္းထားရန္ မွာလိုက္သည္။
ဂမၻီသားလႊတ္ခန္း၊ ဒုသ ခရ တိုက္ခန္း
ဒႆဂီရိ၏ ညီမ ဂမၻီ သည္ ဒႆဂီရိက ေပးေသာ ေမွာ္႐ံုေဟဝန္ ကို ဒုသ ႏွင့္ ခရ သားႏွစ္ဦးကို ေပးလိုက္သျဖင့္ ဘီလူးငယ္ညီေနာင္တို႔ ေမွာ္႐ံုေတာအတြင္း တိုင္းခန္းလွၫ့္လည္ၾကသည္။
ရာမ၊ သီတာ၊ လကၡဏတို႔သည္ လွၫ့္လည္သြားလာရင္းေမွာ္႐ံုေတာသို႔အေရာက္ အနားယူေနစဥ္ ဒုသ ႏွင့္ ခရ တို႔က မိမိတို႔ပိုင္နက္အတြင္းေရာက္ရွိလာေသာ သားေကာင္မ်ားအျဖစ္မွတ္ယူကာ သတ္ျဖတ္စားေသာက္မည္ ျပဳသည္။ ရာမ က လကၡဏအား ဘီလူးငယ္မ်ားအား အေဝးသို႔ ေမာင္းထုတ္ရန္ ေျပာလိုက္ေသာ္လည္း လကၡဏက ရန္ျပဳလာေသာ ဒုသ ႏွင့္ ခရကို သတ္ျဖတ္ကာ မိမိသတ္ခဲ့ေၾကာင္း သဝဏ္ေရးထားခဲ့သည္။
